Verandering op komst

Hoogwaterbeschermingsprogramma loopt achter: ‘Er moet iets gebeuren’

dijkversterking wolferen sprok
Foto ter impressie. De versterking van de Waaldijk tussen Wolferen en Sprok in februari 2022. Het Hoogwaterbeschermingsprogramma gaf het Waterschap Rivierenland de opdracht om de dijk te versterken. ANP/ Hollandse Hoogte / Flip Franssen

Minstens 1.500 kilometer aan belangrijke dijken, dammen en sluizen voldoet nog niet aan de wettelijke normen voor waterveiligheid. Het doel van het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) is om dat tegen 2050 te veranderen, maar HWBP-directeur Erik Wagener twijfelt of het gaat lukken. De organisatie loopt achter. Een andere aanpak is nodig, denkt hij.

Het Hoogwaterbeschermingsprogramma is een samenwerking van alle 21 waterschappen en Rijkswaterstaat. Zij stoppen jaarlijks honderden miljoenen euro’s in een potje waarmee dijkversterkingen in heel Nederland worden betaald. Het bestuur adviseert over waar, wanneer en hoe het geld moet worden besteed om het doel van het programma te bereiken: een waterveilig Nederland in 2050, waarbij alle primaire waterkeringen voldoen aan de wettelijke normen.

Erik Wagener, de directeur van het Hoogwaterbeschermingsprogramma, twijfelt aan de haalbaarheid van het doel. Daar sprak hij zich onlangs over uit tegenover het vakblad H2O. “Op dit moment is het onzeker of we de eindstreep gaan halen als we op deze manier blijven werken. We moeten anders gaan programmeren.”

Oorzaak en oplossingen

Een van de redenen voor de achterstand is de aanscherping van de wettelijke normen voor waterkeringen in 2017, drie jaar na de oprichting van het Hoogwaterbeschermingsprogramma in 2014. Als gevolg van de aanscherping moeten er meer waterkeringen worden versterkt dan eerder gedacht. “We begonnen tien jaar geleden met 1.100 kilometer, nu gaan we richting de 1.800 kilometer.”

Ondanks de toename verandert de doelstelling niet, vertelt Wagener. “Die is onverminderd actueel. We gaan onze werkwijze tegen het licht houden om de eindstreep te halen. Alles wat helpt om de doelstelling te bereiken, zullen we overwegen.”

Een voorbeeld van dat laatste is de manier waarop het Hoogwaterbeschermingsprogramma werkzaamheden prioriteert. Wagener denkt dat er efficiënter gewerkt kan worden door bepaalde projecten naar voren te halen. “Tegelijkertijd willen we nadenken over de inzet van meer middelen. Er moet iets gebeuren. En dat is niet altijd sneller of goedkoper”, besluit de directeur.

Lees ook:

U las zojuist één van de gratis premium artikelen

Onbeperkt lezen? Neem nu een Infrasite Premium abonnement voor € 12,- per maand.

ABONNEREn

Auteur: Geert van der Klugt

Bron: H2O

Journalist en redacteur voor Infrasite.

Hoogwaterbeschermingsprogramma loopt achter: ‘Er moet iets gebeuren’ | Infrasite
Verandering op komst

Hoogwaterbeschermingsprogramma loopt achter: ‘Er moet iets gebeuren’

dijkversterking wolferen sprok
Ter illustratie. De versterking van de Waaldijk tussen Wolferen en Sprok in februari 2022. ANP / Hollandse Hoogte / Flip Franssen

Minstens 1.500 kilometer aan belangrijke dijken, dammen en sluizen voldoet nog niet aan de wettelijke normen voor waterveiligheid. Het doel van het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) is om dat tegen 2050 te veranderen, maar HWBP-directeur Erik Wagener twijfelt of het gaat lukken. De organisatie loopt achter. Een andere aanpak is nodig, denkt hij.

Het Hoogwaterbeschermingsprogramma is een samenwerking van alle 21 waterschappen en Rijkswaterstaat. Zij stoppen jaarlijks honderden miljoenen euro’s in een potje waarmee dijkversterkingen in heel Nederland worden betaald. Het bestuur adviseert over waar, wanneer en hoe het geld moet worden besteed om het doel van het programma te bereiken: een waterveilig Nederland in 2050, waarbij alle primaire waterkeringen voldoen aan de wettelijke normen.

Erik Wagener, de directeur van het Hoogwaterbeschermingsprogramma, twijfelt aan de haalbaarheid van het doel. Daar sprak hij zich onlangs over uit tegenover het vakblad H2O. “Op dit moment is het onzeker of we de eindstreep gaan halen als we op deze manier blijven werken. We moeten anders gaan programmeren.”

Oorzaak en oplossingen

Een van de redenen voor de achterstand is de aanscherping van de wettelijke normen voor waterkeringen in 2017, drie jaar na de oprichting van het Hoogwaterbeschermingsprogramma in 2014. Als gevolg van de aanscherping moeten er meer waterkeringen worden versterkt dan eerder gedacht. “We begonnen tien jaar geleden met 1.100 kilometer, nu gaan we richting de 1.800 kilometer.”

Ondanks de toename verandert de doelstelling niet, vertelt Wagener. “Die is onverminderd actueel. We gaan onze werkwijze tegen het licht houden om de eindstreep te halen. Alles wat helpt om de doelstelling te bereiken, zullen we overwegen.”

Een voorbeeld van dat laatste is de manier waarop het Hoogwaterbeschermingsprogramma werkzaamheden prioriteert. Wagener denkt dat er efficiënter gewerkt kan worden door bepaalde projecten naar voren te halen. “Tegelijkertijd willen we nadenken over de inzet van meer middelen. Er moet iets gebeuren. En dat is niet altijd sneller of goedkoper”, besluit de directeur.

Lees ook:

U las zojuist één van de gratis premium artikelen

Onbeperkt lezen? Neem nu een Infrasite Premium abonnement voor € 12,- per maand.

ABONNEREn

Auteur: Geert van der Klugt

Bron: H2O

Journalist en redacteur voor Infrasite.