Brabantse gemeenten hebben steeds meer aandacht voor water. Grotere gemeenten meer dan kleinere. Bijna de helft is bezig met het opstellen van of beschikt al over een gemeentelijk waterplan. Doorwerking van water in ruimtelijke plannen, de zogenaamde watertoets, blijft echter achter. Dat blijkt uit de resultaten van een enquête die de provincie Noord-Brabant heeft uitgevoerd. Tevens blijkt dat 75 procent van de gemeenten nog in meer of mindere mate chemische onkruidbestrijdingsmiddelen gebruikt.

De provincie Noord-Brabant wil met haar waterbeleid ruimte geven aan een gezond leefmilieu voor mens, dier en plant. Evenwicht in de economische en ecologische ontwikkelingen en een veilige en bewoonbare provincie zijn daarbij de randvoorwaarden. Dit wordt bereikt door te voorkomen dat er teveel of te weinig water is op bepaalde plekken, de kwaliteit van het water te verbeteren en te bevorderen dat de oppervlaktewateren ecologisch verantwoord worden ingericht.

Geen vanzelfsprekendheid
De provincie Noord-Brabant wil voor de uitvoering van haar waterbeleid de samenwerking met gemeenten verbeteren. Om een beeld te krijgen van mogelijke knelpunten op dit vlak zijn eind 2002- begin 2003 gemeenten geënquêteerd en geïnterviewd. Verantwoordelijk gedeputeerde Lambert Verheijen ziet in de resultaten van de enquête een aansporing door te gaan met het stimuleren van gemeenten om waterplannen op te stellen. “Gemeenten spelen een cruciale rol om het waterbeleid gestalte te geven. Het is geen vanzelfsprekendheid dat water er altijd op het juiste moment en op de juiste plek is. Dat kost de nodige inspanningen van gemeenten en we moeten hen daarbij stimuleren en belonen”, aldus de gedeputeerde.

Resultaten
Uit de enquêtes blijkt dat gemeenten die in het bezit zijn van een gemeentelijk waterplan, over het algemeen verder zijn met hun waterbeleid dan gemeenten zonder waterplan. Obstakels voor gemeenten bij de uitvoering van provinciaal waterbeleid zijn met name personele capaciteit (50%), financiële middelen (40%), samenwerking met provincie (15%) en politiek en bestuurlijk draagvlak (13%).
Gemeenten hebben vooral behoefte aan financiële stimulering (73%), kennisoverdracht van instrumenten, methoden en technieken (43%), kennisuitwisseling met andere gemeenten (38%) en toelichting van het nieuwe waterbeleid (36%).

Een van de conclusies uit de interviews is dat gemeenten bij de waterschappen en de provincie een tegenstrijdig beleid ervaren. De doorvertaling van het provinciale beleid wordt als rol van het waterschap gezien. Toch zien gemeenten wel een duidelijke rol voor de provincie als het gaat om het coördineren bij de uitvoering van projecten, het stimuleren van kennisuitwisseling (kenniscentrum), en voor de advisering over grondwateraspecten. De provincie moet volgens de gemeenten onder meer uitvoeringsgericht gaan denken en gemeenten betrekken bij provinciale beleidsvorming.

De provincie heeft al een aantal vervolgacties opgepakt. Zo organiseert zij bijvoorbeeld waterrondetafels voor ambtenaren van gemeenten en waterschappen. Deze zijn bedoeld voor kennisuitwisseling en het vroegtijdig betrekken van partijen bij beleidsvorming. Ook zijn de resultaten van de enquête en een overzicht van water-gerelateerde contactpersonen op een CD-rom gezet, zodat iedereen gebruik kan maken van deze gegevens.