Het begrip Sprinter kan in de spoorcontext twee dingen betekenen. 

In eerste instantie gaat het om een materieeltype. De treinstellen Stadsgewestelijk Materieel (SGM) die in de jaren zeventig voor de Zoetermeerlijn (nu RandstadRail) werden aangeschaft kregen de benaming Sprinter. Kenmerken zijn de hoge aanzetsnelheid en remvertraging en veel deuren voor snel in- en uitstappen. Aangezien de treinen waren ontwopen voor vervoer op korte afstanden hadden ze geen toilet. Ook toen grotere aantallen van deze treinstellen elders in het land gingen rijden (latere series kregen na reizigerssprotesten wel toiletten) bleef deze benaming gehandhaafd.

In tweede instantie is het begrip Sprinter door NS uitgebreid tot een merknaam/soortnaam van het trein dat ontwikkeld is als opvolger van de stoptrein. De lijn Amsterdam – Uitgeest had in 2004 de primeur van de Sprinterformule. Op deze frequente diensten doen in eerste instantie de bestaande, gemoderniseerde Sprintertreinstellen dienst, vanaf 2008 aangevuld door nieuw materieel.