Rijkswaterstaat test in de nachten van 16 op 17 november en van 30 november op 1 december 2007 een manier om nieuw en glad ZOAB (Zeer Open Asfalt Beton) sneller stroef te maken. Daardoor kan op nieuw asfalt eerder de gewenste snelheid (100 of 120 km/uur) worden gereden wat de doorstroming en veiligheid op de wegen bevordert. De proef wordt uitgevoerd op de A2 tussen de oprit Oost-Maarland en de afrit Gronsveld.

Rijkswaterstaat legt standaard ZOAB aan. Een nadeel van ZOAB is dat het de eerste weken na aanbrengen te glad is en daardoor de remweg te lang is. Vanwege de veiligheid geldt er daarom een snelheidsbeperking. Het berijden van de weg veroorzaakt slijtage waardoor deze stroever wordt en de snelheidsbeperking op den duur niet meer nodig zijn. Door meteen na het aanbrengen van het ZOAB een poederachtige substantie gelijkmatig op het hete asfalt te strooien, verwacht Rijkswaterstaat dat de aanvangsstroefheid eerder goed is. De weggebruiker kan veilig en vlot doorrijden. Als blijkt dat de stroefheid inderdaad toeneemt, zet Rijkswaterstaat dit materiaal ook landelijk in. De eerste resultaten worden binnen zes weken verwacht.

Test

Tussen de afrit Oost-Maarland en de oprit Gronsveld op de A2 (richting Maastricht) worden proefvakken aangelegd in de nachten van 16 en 17 november en 30 november op 1 december. Om te testen of de proef is geslaagd, voert Rijkswaterstaat metingen uit. De remvertraging wordt gemeten door een auto met 80 km/uur een noodstop te laten maken. De mate van stroefheid wordt gedurende 6 weken gemeten. Overige testen zijn onder andere de waterdoorlaatbaarheid, de stroefheid bij een nat wegdek en de geluidsreductie van het ZOAB.

Innovatief

In deze test gebruikt Rijkswaterstaat een nieuw strooimateriaal en een eveneens
nieuwe afstrooimethode. Een innovatief afstrooimechanisme dat onderdeel uitmaakt van de asfaltspreidmachine is ontwikkeld door de Duitse firma Kirchner. Het zorgt dat het strooimateriaal gelijkmátig wordt gestrooid metéén achter de asfaltspreidmachine. Naast het nieuwe strooimiddel wordt ook met traditioneel zand (brekerzand) getest.