Bij het verduurzamen van openbaar vervoer ligt de aanleg van infrastructuur veel minder voor de hand dan simpelweg minder reizen. Maar die oplossing wordt vaak over het hoofd gezien, stelt Vincent Wever van Goudappel.

De eerste vraag die moet worden gesteld volgens de adviseur is niet of je de trein, auto of het vliegtuig pakt, maar of het überhaupt nodig is om die reis te maken. “Elke kilometer die je niet reist, hoef je ook niet te verschonen of te veranderen.” Wever betwijfelt dan ook of een groot Europees netwerk van hogesnelheidslijnen nodig is, legde hij uit tijdens een meetup die Railforum organiseerde in het kader van de week van het internationaal railvervoer.

Meer infrastructuur betekent meer reizen

“We zetten vaak in op de mooie plaatjes: supersnelle treinen, meer treinen, nieuwe spoorlijnen. Het moet vooral snel zijn. De roep om nieuwe infrastructuur zie je ook in Nederland, zoals de Lelylijn of HSL-Oost om beter met Europa verbonden te worden.” Dit is volgens Wever een reflex om mobiliteit te bestrijden met mobiliteit, waarbij hij meerdere kanttekeningen plaatst.

“We kunnen er niet omheen dat grootschalig aanleggen van rails geld kost én extra CO2-uitstoot geeft. Er is nu eenmaal veel beton en staal voor nodig, met name bij hogesnelheidslijnen. Het doorsnijdt ook het landschap.” Wever wijst ook op de zogeheten Brever-wet, wat inhoudt dat iemand altijd een constante tijd besteedt aan reizen. Snellere treinen gaat in dat licht samen met meer kilometers. “Met de komst van de TGV in Frankrijk is de reisafstand enorm toegenomen. Lille is tegenwoordig een voorstad van Parijs. Een afstand van 300 kilometer, maar inmiddels een uurtje treinen. Is het maatschappelijk gewenst dat men zo ver forenst?”

Lees de rest van het artikel op OVPro, de zusteruitgave van Infrasite.nl.