De Julianabrug is veilig, maar vanwege haar leeftijd – de brug werd geopend in 1974 – niet meer geschikt voor te zwaar verkeer. Dat zegt projectcoördinator voor de brug, werkzaam bij het ministerie van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning (VVRP), Albertico Zelagas tegen het Antilliaans Dagblad.

Het Curaçaose dagblad vroeg Zelagas naar de precieze staat van de brug nadat onlangs vanuit het ministerie van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning (VVRP) het bericht kwam dat er geen zwaar verkeer meer over de Julianabrug mag rijden.

Zelagas vertelt de krant dat al jarenlang brieven naar de transporteurs, zo’n vijftien bedrijven, uitgestuurd worden waarin verzocht wordt de brug zoveel mogelijk te mijden en om om te rijden. “Omdat we twijfelen aan het effect van onze brieven, hebben we besloten ook de lokale media in te schakelen. Veel chauffeurs weten niet hoe zwaar hun wagen en vracht is. Soms gaan er trucks met aanhangwagens over de brug. Zo’n truck weegt soms 70 ton, terwijl op de brug maar 45 ton maximaal mag rijden. Daar is de vijftig jaar oude brug niet op gebouwd. Dat baart ons zorgen”, aldus Zelagas.

De projectcoördinator voegt eraan toe dat handhaving door de politie moeilijk is vanwege onderbezetting bij het korps. Daar komt bij dat het lastig is grote trucks met lading ‘even’ langs de kant te zetten. En dan nog is er geen weegapparatuur en kan niet bewezen worden dat de truck te zwaar is. “We zijn wel bezig met het bestellen van weegapparatuur.” Een ander gevaar van trucks op de brug is dat ze ook schade kunnen toebrengen aan de vangrails. “Daarnaast gebeurt het niet zelden dat er spullen van de lading afwaaien en op het looppad terecht komen, maar gevaarlijker nog, op schepen en gebouwen onder de brug”, aldus de brugexpert.

Nog geen plannen voor nieuwe tellingen

Op de vraag of in een tijdsperiode geteld is hoeveel trucks er over de brug gaan, legt de VVRP’er uit dat er meer dan tien jaar geleden (in 2012) door TNO en Rijkswaterstaat met behulp van camera’s een week lang een telling is gehouden. Er gingen toen dagelijks circa 50.000 auto’s over de brug. Met deze telling worden berekeningen gemaakt om na te gaan of de brug dit nog aankan. Volgens Zelagas moet in die berekening ook met nog twee andere aspecten rekening gehouden worden, namelijk naast verkeersbelasting ook de windbelasting en de temperatuur. De kans is reëel dat het aantal voertuigen dat dagelijks over de brug rijdt is verdubbeld.

“Uit de berekeningen moet uiteindelijk een conclusie komen in de trant van dat er bijvoorbeeld over twintig jaar een en ander versterkt moet worden aan de brug of dat de brug nog dertig jaar verder kan”, zo stelt Zelagas. Dat de metingen alweer meer dan tien jaar geleden uitgevoerd zijn, doet niet af aan de kwaliteit van de conclusies. “Het is een lang proces. In tien jaar is er niet zoveel veranderd”, zo voert Zelagas typisch genoeg aan. Dat het zo lang duurt heeft ermee te maken dat alleen in Nederland enkele ingenieursbureaus zijn die de kennis in huis hebben. Bovendien kost het berekenen en onderzoeken naast tijd ook geld. Op dit moment zijn er nog geen plannen om nieuwe tellingen – en dus berekeningen – uit te voeren. Het lijkt erop dat de Curaçaose regering hiermee met vuur speelt.

15 doden tijdens bouw

De Julianabrug verbindt de twee stadsdelen Punda en Otrobanda, die samen de Curaçaose hoofdstad Willemstad vormen. De brug is 56,4 meter hoog, zodat bijna alle grote zeeschepen, zoals tankers en bepaalde cruiseschepen, onder de brug door kunnen varen. De brug is alleen bestemd voor autoverkeer; vanwege de wind en de beweeglijkheid van de constructie is voetganger- en fietsverkeer verboden. De Koningin Julianabrug is de hoogste brug van het Caribisch gebied.

In 1967 werd begonnen met de bouw. Het laatste segment werd op 27 juni 1972 geplaatst. Tijdens de bouw stortte de brug in, op 6 november 1967 om tien voor acht ’s ochtends. Tijdens het plaatsen van het drieëntwintigste van de in totaal vijfentwintig segmenten van de eerste helft van de brug stortte het inmiddels gebouwde brugdeel in. Vijftien werklieden verloren hun leven, negen Curaçaoenaars en zes Europese Nederlanders, alle werknemers van de Curaçaose Dokmaatschappij. Deze gebeurtenis wordt nog altijd gezien gezien als de grootste ramp in de Curaçaose geschiedenis.