In 1990 is een technisch nieuw type lichtsein ingevoerd: het lichtgeleidersein. Omdat de lampen van deze seinen naast het spoor, of onderin de paal in een gesloten kast zitten, is deze techniek zeer geschikt voor seinen geplaatst aan/op seinbruggen of seinportalen. Toepassing bij losstaande seinen en cijfer- en letterbakken (L/H seinen) komt overigens ook voor. De lichtgeleider is een grote bundel lichtgeleidervezels, die voor de gloeilamp gemonteerd is en via slangen naar het sein gaan. De uiteinden van de vezels zijn zodanig in een matrixbord geplaatst dat een rond gekleurd lichtvlak of een wit lichtcijfer en/of -letter wordt gevormd. Het grote voordeel van deze constructie is dat voor het verwisselen van de lampen van seinen aan/op seinbruggen of seinportalen de treindienst niet meer gehinderd wordt.

Omdat zonlicht geen invloed heeft op de zichtbaarheid behoeven de lichtgeleiderseinen geen zonnekappen. Er is echter besloten om alle lichtgeleiderseinen toch met zonnekappen uit te rusten, omdat in de praktijk gebleken is dat zonder deze kappen de seinen, omdat zij geen warmte ontwikkelen dicht kunnen sneeuwen. Hierdoor kunnen er voor het treinverkeer zeer gevaarlijk situaties ontstaan. De naam is daarom veranderd van zonnekap in sneeuwkap.

Lampenkasten bij een lichtgeleidersein

(foto: www.nicospilt.com)