Haarlem

Haarlem is een belangrijk regionaal spoorwegknooppunt langs de Oude Lijn. Daarnaast bevindt zich in Haarlem een der oudste spoorwegwerkplaatsen ter wereld, thans van NedTrain.

Het huidige station Haarlem is het vierde in successie. Haarlem I heeft maar kort gefunctioneerd en was van meet af aan tijdelijk (1839-1842). Na de verlenging richting Leiden ontstond in 1842 het laaggelegen station Haarlem II. Na enige uitbreidingen werd dit na afloop van het breedspoortijdperk vervangen door Haarlem III, nog steeds laaggelegen. In 1906 ontstond het nog bestaande Haarlem IV, toen de sporen in het centrum van Haarlem omhoog gebracht werden.

Haarlem werd na een aanleg van de spoorlijn naar Uitgeest in 1867 een knooppuntstation. Dat werd versterkt toen in 1881 de HZSM lokaalspoorlijn naar Zandvoort geopend werd, hoewel die aanvankelijk eindigde op een eigen station Bolwerk. In 1912 opende de HESM haar spoorlijn naar Hoofddorp en werd het huidige spoor één beginpunt van de Haarlemmermerlijnen. Deze lijn werd in 1936 opgeheven.

Lange tijd bleef het station ongewijzigd, totdat in 1953 aan de noordzijde een nieuw perron werd gebouwd met een extra spoor, spoor 8. In 1975 werd de klassieke beveiliging vervangen door een NX-beveiliging, maar eind jaren negentig verviel de Verkeersleiding Haarlem en ging de bediening over op de CVL Alkmaar.

Het station is Rijksmonument (architect was Margadant). Op het middenperron bevindt zich nog de originele Post T, maar het originele Stahmer seintoestel is niet meer in de post aanwezig.

Haarlem was het eerste grote depot van NS dat ontstoomd werd in 1935. Dit was het gevolg van de elektrificatie van de spoorlijnen rond Haarlem met de lijn naar Zandvoort als laatste in 1935.

 

Bronnen

Voor meer wetenswaardigheden over dit station wordt verwezen naar het recent verschenen boek over Station Haarlem van Klaas van Giffen.

Ook over de spoorwegwerkplaats zijn diverse boeken verschenen, waaronder dat van Albert van Ingen getiteld "Het oude station’.

Haarlem | Infrasite

Haarlem

Haarlem is een belangrijk regionaal spoorwegknooppunt langs de Oude Lijn. Daarnaast bevindt zich in Haarlem een der oudste spoorwegwerkplaatsen ter wereld, thans van NedTrain.

Het huidige station Haarlem is het vierde in successie. Haarlem I heeft maar kort gefunctioneerd en was van meet af aan tijdelijk (1839-1842). Na de verlenging richting Leiden ontstond in 1842 het laaggelegen station Haarlem II. Na enige uitbreidingen werd dit na afloop van het breedspoortijdperk vervangen door Haarlem III, nog steeds laaggelegen. In 1906 ontstond het nog bestaande Haarlem IV, toen de sporen in het centrum van Haarlem omhoog gebracht werden.

Haarlem werd na een aanleg van de spoorlijn naar Uitgeest in 1867 een knooppuntstation. Dat werd versterkt toen in 1881 de HZSM lokaalspoorlijn naar Zandvoort geopend werd, hoewel die aanvankelijk eindigde op een eigen station Bolwerk. In 1912 opende de HESM haar spoorlijn naar Hoofddorp en werd het huidige spoor één beginpunt van de Haarlemmermerlijnen. Deze lijn werd in 1936 opgeheven.

Lange tijd bleef het station ongewijzigd, totdat in 1953 aan de noordzijde een nieuw perron werd gebouwd met een extra spoor, spoor 8. In 1975 werd de klassieke beveiliging vervangen door een NX-beveiliging, maar eind jaren negentig verviel de Verkeersleiding Haarlem en ging de bediening over op de CVL Alkmaar.

Het station is Rijksmonument (architect was Margadant). Op het middenperron bevindt zich nog de originele Post T, maar het originele Stahmer seintoestel is niet meer in de post aanwezig.

Haarlem was het eerste grote depot van NS dat ontstoomd werd in 1935. Dit was het gevolg van de elektrificatie van de spoorlijnen rond Haarlem met de lijn naar Zandvoort als laatste in 1935.

 

Bronnen

Voor meer wetenswaardigheden over dit station wordt verwezen naar het recent verschenen boek over Station Haarlem van Klaas van Giffen.

Ook over de spoorwegwerkplaats zijn diverse boeken verschenen, waaronder dat van Albert van Ingen getiteld "Het oude station’.