Tribase

In 1995 werd begonnen met de privatisering van NS. Als eerste werden de lokale secties afgestoten en ging het personeel over naar de aannemers. Het Telecom personeel ging over naar Telfort, Seinwezen en Energievoorziening ging over naar een drietal aannemers te weten Volker Stevin, NBM Rail en Strukton. Inmiddels was de automatisering binnen NS ook al tot de treinbeheersing systemen doorgedrongen en werden deze systemen in eerste instantie door speciaal opgeleide Seinwezen Hoofdmonteur onderhouden. Maar wat al eerder is vertoond wordt herhaald, er vond weer een afsplitsing binnen Seinwezen plaats. Bij elk van de drie aannemers werd een specialistische groep opgericht, speciaal voor het onderhoud en storing opheffing (Funktieherstel) van deze computersysten.

Hiermee werd echter wel een tegenstrijdigheid geïntroduceerd: werkzaamheden werden uitbesteed aan de aannemers (met winstoorgmerk). Dat was het mode woord in die tijd "markt werking en markt conforme uitvoering". Echter: hoewel EBP, VKL, TNV en Procesleiding wel systemen zijn die landelijk van nieuwe software worden voorzien en landelijk uniform ingericht en onderhouden moeten worden, waren er nu drie aannemers met elk hun eigen geografische gebied. Duidelijk een situatie waar conflicten kunnen en zullen ontstaan. Zo registreerde elke aannemer wel wat er voor storingen optraden en hoe lang het funktieherstel duurde en legden ze vast wat er precies was uitgevoerd, maar dat waren interne gegevens die zomaar niet openbaar gemaakt konden worden. Zelfs de opdrachtgever Railinfrabeheer werd géén of zeer beperkt inzage gegeven in deze zaken. Met dit soort gegevens is het moeilijk om een landelijke Trendanalyse op storingsinformatie en mogelijke softwareproblemen uit te voeren.

Vanuit Railinfrabeheer is dan de aktie in gang gezet om tot landelijk uniforme storingsregistratie te komen. In 1996 is overeen gekomen dat elke aannemer de afhandeling van incidenten (nieuwe ITIL term voor storing) in één landelijk toegangkelijke database zal registreren. In deze database zullen de gegevens op een door RailInfrabeheer voorgeschreven wijze worden geregistreerd. Het personeel van de aannemers werd in twee daagse workshops over de nieuwe werkwijze ingelicht en in de gelegenheid gesteld om een en ander te oefenen. Ook werd er volgens goed ITIL gebruik een probleem database ingericht, waarin geconstateerde problemen in software of hardware werden opgenomen.

Rond 1998 hebben de aannemers ingezien dat een landelijke organisatie van het onderhoud van deze computersystemen toch wel wenselijk was en heeft met de VOF Tribase opgericht en het onderhoudspersoneel uitgeleend aan deze firma. Ongeveer in 2001 heeft men binnen Tribase een centrale Helpdesk ingericht zodat alle meldingen nu op één punt binnen komen en van daaruit de afhandeling en registratie gecoördineerd kan worden. Rond 2004 is Tribase een zelfstandige firma geworden met eigen directie, waarbij de aannemers alleen nog aandelen hebben en dus via een aandeelhoudersvergadering invloed kunnen uitoefenen. Het personeel heeft toen de keus kunnen maken om bij Tribase in dienst te komen of terug te gaan naar de "eigen aannemer".

Tribase | Infrasite

Tribase

In 1995 werd begonnen met de privatisering van NS. Als eerste werden de lokale secties afgestoten en ging het personeel over naar de aannemers. Het Telecom personeel ging over naar Telfort, Seinwezen en Energievoorziening ging over naar een drietal aannemers te weten Volker Stevin, NBM Rail en Strukton. Inmiddels was de automatisering binnen NS ook al tot de treinbeheersing systemen doorgedrongen en werden deze systemen in eerste instantie door speciaal opgeleide Seinwezen Hoofdmonteur onderhouden. Maar wat al eerder is vertoond wordt herhaald, er vond weer een afsplitsing binnen Seinwezen plaats. Bij elk van de drie aannemers werd een specialistische groep opgericht, speciaal voor het onderhoud en storing opheffing (Funktieherstel) van deze computersysten.

Hiermee werd echter wel een tegenstrijdigheid geïntroduceerd: werkzaamheden werden uitbesteed aan de aannemers (met winstoorgmerk). Dat was het mode woord in die tijd "markt werking en markt conforme uitvoering". Echter: hoewel EBP, VKL, TNV en Procesleiding wel systemen zijn die landelijk van nieuwe software worden voorzien en landelijk uniform ingericht en onderhouden moeten worden, waren er nu drie aannemers met elk hun eigen geografische gebied. Duidelijk een situatie waar conflicten kunnen en zullen ontstaan. Zo registreerde elke aannemer wel wat er voor storingen optraden en hoe lang het funktieherstel duurde en legden ze vast wat er precies was uitgevoerd, maar dat waren interne gegevens die zomaar niet openbaar gemaakt konden worden. Zelfs de opdrachtgever Railinfrabeheer werd géén of zeer beperkt inzage gegeven in deze zaken. Met dit soort gegevens is het moeilijk om een landelijke Trendanalyse op storingsinformatie en mogelijke softwareproblemen uit te voeren.

Vanuit Railinfrabeheer is dan de aktie in gang gezet om tot landelijk uniforme storingsregistratie te komen. In 1996 is overeen gekomen dat elke aannemer de afhandeling van incidenten (nieuwe ITIL term voor storing) in één landelijk toegangkelijke database zal registreren. In deze database zullen de gegevens op een door RailInfrabeheer voorgeschreven wijze worden geregistreerd. Het personeel van de aannemers werd in twee daagse workshops over de nieuwe werkwijze ingelicht en in de gelegenheid gesteld om een en ander te oefenen. Ook werd er volgens goed ITIL gebruik een probleem database ingericht, waarin geconstateerde problemen in software of hardware werden opgenomen.

Rond 1998 hebben de aannemers ingezien dat een landelijke organisatie van het onderhoud van deze computersystemen toch wel wenselijk was en heeft met de VOF Tribase opgericht en het onderhoudspersoneel uitgeleend aan deze firma. Ongeveer in 2001 heeft men binnen Tribase een centrale Helpdesk ingericht zodat alle meldingen nu op één punt binnen komen en van daaruit de afhandeling en registratie gecoördineerd kan worden. Rond 2004 is Tribase een zelfstandige firma geworden met eigen directie, waarbij de aannemers alleen nog aandelen hebben en dus via een aandeelhoudersvergadering invloed kunnen uitoefenen. Het personeel heeft toen de keus kunnen maken om bij Tribase in dienst te komen of terug te gaan naar de "eigen aannemer".